Max Weber

Max Weber (21 Nisan 1864-14 Haziran 1920) Alman düşünür sosyolog ve ekonomi politik uzmanı. Modern antipozitivistik sosyoloji incelemesinin babası olduğu düşünülür. Sosyolojiyi metodolojik olgunluğa ulaştırmıştır.
Weber siyaset sosyolojisi ve eğitim sosyolojisi alanında yaptığı araştırmalarıyla da tanınır. Marx'ın sınıf temelli çözümlemelerinin yerine statü kavramını getirmiştir. Bürokrasi üzerine çalışmalarıyla tanınır.



Çocukluğu
Weber Almanya’nın Erfurt kentinde doğmuştur. Sir Max Weber’in yedi çocuğunun en büyüğüdür. Babası seçkin bir liberal politikacı annesi Helene Fallenstein ise ılımlı bir protestandı. Sir Weber politikanın içinde bir figürdü ve aile hayatına da bunu yansıtmıştı Weber’leri salonunda bir çok göze batan entelektüel ve siyasiler ağırlanırdı.
Genç Weber ve kardeşi Alfred Alfred de daha sonra bir sosyolog ve ekonomist olmuştur işte böyle bir entelektüel ortamda büyümüşlerdir. 1876’da Max henüz 12 yaşındayken babası Noel hediyesi olarak ona iki tarihi metin hediye etmiştir; “Alman Tarihi Hakkında İmparator ve Papa’ya Özel Atıflarla” ve “Konstantin’den Kavimler Göçüne Roma İmparatorluğu”. 14’üne geldiğininde Homer Virgil Çicero ve Livy atıflı mektuplar yazıyor ve henüz üniversiteye girmeden evvel GoetheSpinoza Kant ve Schopenhauer’u genişçe biliyordu. Weber’in üniversite çağında sosyal bilimler alanında uzmanlaşmak isteyeceği açıkça belli oluyordu.


Öğrenimi
1882’de Heidelberg Üniversitesi’ne Hukuk öğrencisi olarak girdi. Hukuk dersleriyle birlikte ekonomi ortaçağ tarihi ve teoloji derslerine de katıldı. AralıklarlaStrasbourg’da Alman ordusuna hizmet verdi.
1884 Sonbaharında babasının evine Berlin Üniversitesi’ne çalışmak için girdi. Sonraki 8 yıl boyunca sadece bir dönem Goettingen Üniversitesi için ve kısa dönem askerlik için evinden ayrıldı. Baba evindeyken stajer avukat oldu ve nihayetinde Berlin Üniversitesine doçent olarak girdi. Meslek birliğinin sınavını kazandı. 1880’ler boyunca tarih dersleri almaya devam etti. 1889 yılında "Ortaçağ İşletme Organizasyonları Tarihi” isimli doktora tezini verdi. İki yıl sonra “ Roma Tarım Tarihi ve Roma Tarım Tarihinin Özel ve Halk Hukukundaki Önemi” adlı makalesini tamamladı. Weber artık bir profesör olması için önünde bir engel kalmamıştı.
Doktora tezi sonrasında Weber’in ilgisi çağının sosyal politikalarına kaydı. 1888’de “Verein für Socialpolitik”e katıldı. Bu birlik tarih ekolüne bağlı Alman ekonomistlerin kurduğu yeni bir meslek örgütüydü. Orada sosyal problemlerin birçoğunun ekonomi ile çözümlenebildiğini ve ekonomik problemleri çözümlemede istatistik yöntemleri kullanmaya öncelik etti. Siyasete ilgisi devam ediyordu ve sol görüşlü Protestan Sosyal Kongresi’ne katıldı. 1890 “Verein” Polonya Sorunu “Ostflucht” diye bilinen yabancı çiftçilerin Doğu Almanya’ya girişleri ve yerli çiftçilerin ise hızla sanayileşen Alman şehirlerine göç etmelerini üzerine bir araştırma programı açtı. Weber bu programa katıldı ve geniş bir sonuç bildirgesi kaleme aldı. Bu sonuç bildirgesi muhteşem bir empirik çalışma denilerek övüldü ve Weber’in tarım ekonomisi dalındaki uzmanlığını perçinledi.
1983’de kuzeni ve geleceğin feminist yazarı olan Marianne Schnitger ile evlendi. Schnitger Weber’in ölümünden sonra onun gazete makalelerini toplayıp kitaplaştıran insandır. Çift 1894’de Weber’in Freiburg Üniversitesi'ne Ekonomi Profesörü olarak atanması üzerine Freiburg’a gittiler. Bundan iki yıl sonra aynı görevle Heidelberg Üniversitesi atandı. 1 yıl sonra oğluyla sert bir anlaşmazlığa düşmelerinden iki ay sonra baba Weber vefât etti. Bu olayın ardından Weber artarak uyku problemine ve sinirliliğe düçar oldu. Bu durum Weber’in profesörlük görevini sürdürmesini zorlaştırdı. Bu durum daha az ders vermesine neden oldu ve 1889’da son dersini verdi. 1900’de eşiyle birlikte İtalya’ya gittiler ve 1902’ye de Heidelberg’e dönmediler.


Kapitalizmin Ruhu ve Protestan Ahlak
1890’lardaki engin üretkkenliğinden sonra 1898’den 1902 sonlarına kadar tek bir sayfa bile yazmamış ve nihayetinde 1903’de profesörlükten istifa etmiştir. Bu sorumluluktan kurtulunca “Archives for Social Science and Social Welfare”den gelen ortak editörlük teklifini mesletaşları Edgar Jaffe ve Werner Sombart’la birlikte kabul etti. 1904’te bazı makalelerini bu dergide basmaya başladı “Kapitalizmin Ruhu ve Protestan Ahlak” ( Die Protestantische Ethik Und Der Geist Des Kapitalismus )da bunlardan en dikkate değer ve ünlü olanıdır. Bu çalışması daha sonraki ekonomik sistemleri kültür ve dinle temellendirmek düşününe temel oluşturmuştur.
Bu çalışması o hayattayken kitap olarak basılan tek eseridir. Yine o yıl A.B.’ye gitti ve Congress of Arts and Sciences’da World's Fair (Louisiana Purchase Exposition)’a atıldı. Bu başarılarına rağmen Weber sürekli hocalığa devam edemeyeceğini düşünüyor sadece özel dersler veriyordu geçimini de kısmen bu yolla büyük ölçüde kendisine 1907’de kalan mirasla sağlıyordu. 1912’de Weber sosyal demokratlar ve liberalleri birleştirere bir sol parti kurmayı denedi. Bu girişimliberallerin sosyal demokratlardan devrim yapabilecekleri endişesiyle uzak durmaları sonucunda başarısızlıkla sonuçlandı.


Alman Siyasetindeki Yeri ve Etkisi
I. Dünya Savaşı sırasında Heidelberg’dekki bir askeri hastanede müdürlük yaptı. 1915 ve 1916’da savaş sonrasında Belçika ve Polonya’daki Alman üstünlüğünün sürdürülmesi için görevlendirilen komisyonda görev aldı. Savaş boyunca Weber’in Alman İmparatorluğu’nun genişlemesine dair görüşleri gibi savaş hakkındaki görüşleri de değişti. 1918’de Heidelberg’deki “İşçi ve Asker Konseyi”ne katıldı. Yine aynı yıl Versay Anlaşması'na katılan Alman Ateşkes Komisyonu’na danışmanlık yaptı ve Weimar Anayasası'nı yapan komisyona üye olarak atandı. Özellikle bu anayasadaki 48. madde'nin anayasayaya girmesini sağladı. Bu madde daha sonra Hitler tarafından muhaliflerini susturmak ve diktatörlüğünü kurmak için kullanılmıştır. Weber’in Alman politikasına yaptığı katkılar bugün dahi tartışma konusudur.


Weber bu süreçte hocalığa tekrar başladı önce Viyana Üniversitesi’nde 1919’da ise Münih Üniversitesi’nde. Münih’te Almanya’nın ilk sosyoloji enstitüsünü kurdu ve başına getirildi ancak sosyoloji bölümü için yeterli personel bulunamadı. 1919 ve 1920’de Weber sağcıların kışkırtmaları siyasetten ayrıldı. Birçok meslektaşı ve öğrenciler onun 1918 ve 1919’daki Alman Devrimi boyunca solcuların davranışları ve onun konuşmaları hakkındaki görüşlerini protesto ettiler bir kısım sağcı öğrenci ise evinin önünde protesto gösterileri yaptı.


Ölümü
Weber 1920 yılında Haziran’ın 14’ünde zatürre’den öldü.